sewq a hesret li ser me ye wer keke
hestiren cavem mina ferat wer keke
....
keke denge te hat ji min
ez mizanin
denge ki bu
denge te bu
sewq a hesret li ser me ye wer keke
hestiren cavem mina ferat wer keke
....
keke denge te hat ji min
ez mizanin
denge ki bu
denge te bu
bazen aklima geliyor cok sacma sapan islerle ugrasiyorum, meraklaniyorum, sorguluyorum. iste en cok bunlari dusundugum anda bu blogu kapatasim geliyor. buyudum ben diyorum buyuyunce kizlar hayal kurmazlar, bu kadar yazamazlar. ondan birak nihan diyorum ne isin var burda, koskoca kizsin, yasin aldi gidiyor gidecek sen ise birseyleri durdurma derdindesin kendi sesini cikarma derdindesin... babam diyordu bir kadinin calisicam diye kendini parcalamasi yormasi kadar ters gelen birsey yok diye... bu da oyle iste babacigim dedigi gibi, neden yoruyorum ki kendimi, neden?
karsimda bir kagit asili, uzerinde yaziyor ki; "bana dua edin karsilik vereyim"....
ve bir tanesinde de, "hayat bazen vahyin kesildigi donem gibidir"...
saat gec oldu hala uykum yok, yolculuktan yoruldum, ben galiba evcimen biriyim, uyun sureli ayriliklara dayanamiyorum.
ama yine de uyumaliyim
...
ellerim kırılsa ben senin için bu şiirleri yazmasam
dinamit taşırmış gibi gözlerini taşımasam
avanue vagram’da bir akşam yeter bana ağustos’ta
yapraklara serilmiş yirmi beş franklık yıldızlar
bir mısra yeter geceleyin bir tren gibi pırıl pırıl
sen kendine yetmiyorsun hiç kimse sana yetmiyor
birini bitirmeden aklın öteki yolculukta
dün gece chatelet’de metro’nun yanı başında durdum
yağmur bilmediğim başka bir gökten yağıyordu
yağmur saint-jacques kulesine doğru yağıyordu
yanımda olduğun zaman her zamankinden yalnızım
dinamit taşırmış gibi gözlerini taşımasam
avanue vagram’da bir akşam yeter bana ağustos’ta
yapraklara serilmiş yirmi beş franklık yıldızlar
bir mısra yeter geceleyin bir tren gibi pırıl pırıl
sen kendine yetmiyorsun hiç kimse sana yetmiyor
birini bitirmeden aklın öteki yolculukta
dün gece chatelet’de metro’nun yanı başında durdum
yağmur bilmediğim başka bir gökten yağıyordu
yağmur saint-jacques kulesine doğru yağıyordu
yanımda olduğun zaman her zamankinden yalnızım
...
atilla ilhan/kaptan
kaçıncı kez oldu bu bilmem ama yine yeniden,
paris'i gördükten sonra
bu mısraların güzelliğini doğruluğunu birkez daha anladım
bakma böyle esrar çekip mayıştıklarına,
bir gün var ya bu mağripli çocuklar,
bir gün yakacaklar paris'i!
fransızların cezayirde katlettikleri her bir mazlum için
bir ateş yaksınlar şehrin her bir köşesinden, arka sokaklardan
Taşırım ben hasretin yükünü Acıların koynunda sır gibi Açarım baharda çiçek gibi Dolarım içine gün gibi Yeter ki sen üzülme Kendine dert etme Varsın uzasın yollar Sen aşkımdan vazgeçme Yeter ki sen üzülme Kendine dert etme Seni bir ömür beklerim Sen aşkımdan vazgeçme Karışır hüzünlenirim sen aldırma Susar dillerim, yanarım ben aşkınla Karışır hüzünlenirim sen aldırma İçimde taşırım sesini hala
bak milena, 'en çok seni seviyorum' diyorum,
ama gerçek sevgi bu değil belki,
'sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi
deşiyorum o bıçakla' dersem,
gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki."
"bak milena, 'en çok seni seviyorum' diyorum,
ama gerçek sevgi bu değil belki, 'sen bir bıçaksın,
ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla'
dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki.
tüm gece yağan yağmur nihayet durdu.
kutlayacağım bunu. kutlama şeklim ise size yazmak.
bu amansız yağmurda insanın tek mutluluğu
yabancı bir çevrede olması..
gönül ilişkilerimde edindiğim tecrübe
erkeklerin daha çok acı çektiği. aslında bu acı karşılıklıdır.
kadının çektiği acı gerçektir ama erkeğin acısı fazladır..
anladığım kadarı ile milena ikimiz de çok çekingen
ve ürkek kişileriz. birbirimize gönderdiğimiz mektuplar
o kadar çekingen o kadar korku dolu ki. cevaplar dersen
onlar ayrı bir korku kaynağı ikimize de doğuştan gelmemiş
bu özellikler ama ben de huy edinmiş artık.
bir odadayız milena. birbirine bakan
iki kapının ardındayız ama ayrı ayrı. biri açacak olsa
diğeri hemen ürküp kapıyor kapıyı.
halbuki bu iki kişi ürkeklik olarak
bu kadar benzemeseler, biri diğerine
hiç aldırış etmese açsa kapıyı çıksa dışarı odayı düzenlese.
ama hayır o da en az diğeri kadar ürküyor
ve saklanıyor kapısının ardına
ve o güzelim oda bomboş kalıyor ortada.
ve bu yüzden hep ikimizi üzen yanlış anlamalar oluyor.
aslında senin anlamadığını söylediğin o mektuplar
sana en yakın olduğum zamanlar yazmış olduklarım oluyor.
yeryüzündeki 38 yıllık yolculuğumdan
sonra bir dönemeçte sana rastlıyorum ve
bu geç gelen hiç beklemediğim karşılaşma sonrasında
ne yapacağımı bilmez şaşırıp kalıyorum.
içimde fırtınalar kopamıyor, bağıramıyorum,
çılgınlıklar yapamıyorum bu yüzden.
sadece diz çökmüş oturuyorum
- mekatroniğin islamdaki yeri nedir, evladım?
- ebul iz el cezeri fetvasınca caizdir , hocam!
http://www.dailymotion.com/video/x4w7bh_aljazari-scribe-clock-wwwebulizcom_tech
[ içeri buyrun ]
- ebul iz el cezeri fetvasınca caizdir , hocam!
http://www.dailymotion.com/video/x4w7bh_aljazari-scribe-clock-wwwebulizcom_tech
yaşamak genzimizde acı bir tütsü artık
yenilgilerle büyüdük biz adam olamadık
aç pencereyi çıksın
sigara dumanları
- ki bu dumanlar
duvardiplerinde meydan köşelerinde
satır satır tükettiğimiz
yalnız ve canhıraş gençliğimizin
nisan'sız baharıdır-
ben, abicim
kanayan çiçeklerin
açık ve yıpranık kitapların önünde
şarkılarda parçalanan içimle
kahrederek gülyorumlarından kopuşuma
kahrederek gözlerimin beyaz akşamlarına
hepsi yalan hepsi boş, hayat bambaşka bir şey
hayat bize ölüyor diyerek inliyorum
- bize iki şey kaldı
ya uslanmak ya inlemek
son uslananlar babalarımızdı
el de yaman, bey de yaman
diyerek bakarlardı-
yani ben abicim
değişmeyen'e büyüyen ellerimle
değişmenin esmer yitişlerine dokunmuşum
ruhumun elleri buhurdan gibi
kendimi bildim bileli yutkunmuşum
aç pencereyi
sabah ezanları girsin aramıza
ikindilere dek yorgansız uyuyup
insanlığın sonu kokan
nefesimizle uyanıp
yeni şarkılar öğrenip mırıldanalım
yeni tükenişler!
aç pencereyi nefes alalım
ve yaşamı aşan bır yorumla birarada
düşene dek başımıza yargıların onulmazı
bu evden
bu odadan hiç çıkmayalım.
[ içeri buyrun ]
yenilgilerle büyüdük biz adam olamadık
aç pencereyi çıksın
sigara dumanları
- ki bu dumanlar
duvardiplerinde meydan köşelerinde
satır satır tükettiğimiz
yalnız ve canhıraş gençliğimizin
nisan'sız baharıdır-
ben, abicim
kanayan çiçeklerin
açık ve yıpranık kitapların önünde
şarkılarda parçalanan içimle
kahrederek gülyorumlarından kopuşuma
kahrederek gözlerimin beyaz akşamlarına
hepsi yalan hepsi boş, hayat bambaşka bir şey
hayat bize ölüyor diyerek inliyorum
- bize iki şey kaldı
ya uslanmak ya inlemek
son uslananlar babalarımızdı
el de yaman, bey de yaman
diyerek bakarlardı-
yani ben abicim
değişmeyen'e büyüyen ellerimle
değişmenin esmer yitişlerine dokunmuşum
ruhumun elleri buhurdan gibi
kendimi bildim bileli yutkunmuşum
aç pencereyi
sabah ezanları girsin aramıza
ikindilere dek yorgansız uyuyup
insanlığın sonu kokan
nefesimizle uyanıp
yeni şarkılar öğrenip mırıldanalım
yeni tükenişler!
aç pencereyi nefes alalım
ve yaşamı aşan bır yorumla birarada
düşene dek başımıza yargıların onulmazı
bu evden
bu odadan hiç çıkmayalım.
Fakültenin kapısıSur gibi yükseliyor
Her gün biraz
Biraz daha dikleşiyor merdiven
Ayaklarım ne çabuk yaşlanıyor
Ayaklarımda Sümerbank
İndirimli pabuçlar
Burslarım ve harçlarım
Buyurun memur bey kimliğim
Numaram 163
Edebiyat öğrencisiyim
Fakültenin kapısında tükenir kendiliğim
Tükenir gülüşlerim
Üstüme kapanınca
Fakültenin kapısı
Ben diğerlerine hiç
Benzemiyorum hocam
Parmak kaldırıp rahatça
Soru filan soramam
Evet, aşık ta olamam
Fakültenin kapısında
Kucağımda kitaplar
Dağılır kitaplarım
Çözülür diz bağlarım
Üstümde gazeteler
Televizyon kablosu
Manşetlerde fotoğrafım
Mecliste kararname;
İnanabilmem için
Hocam, insan yüreği
Hangi yasaya uyar?
Fakültenin kapısı
Yıkılıyor üstüme
Üstümde gazeteler
Televizyon, ışıklar
Anne, adam olamadım
Kendimden vazgeçemedim
Fakültenin kapısında
Saçlarımda bulutlar
Bir bilseniz arkamda
Ne karanlık güçler var
Bu ülkeyi mahveden
Ne varsa arkamdalar
Bakın hocam,
Ne kadar korkunç bakışlarım var!
Uzaydan gelip durmuşum
Fakültenin kapısında
Dört yanımda bağırışlar
Bir uçurumda açılır
Fakültenin kapısı
Fakültenin kapısında
Kucağımda kitaplar
"Gece aynadan yansıyordu
ben bununla yetinebilirdim
sen gecenin düğmelerini çözmeseydin eğer.
o narin ellerinle bir çocuğun başını okşar gibi
susarak dokundukların
daha da bir çöküyordu üzerimize şimdi
kokusunu alamadığımız her şey, bilmediklerimiz
bizi daha da pervasızlaştırıyordu.
rüzgara karışmaya meyilli ne varsa
sen onları topluyordun bir yanına
diğer yanına ben sokuluyordum
saçlarının arasından bir yol vardı hiç gitmediğimiz bir yere
sen biliyor gibi yere değen gözlerinle
bakmıyordun hiç o taraflara.
ben ise kıracak gibi bir şeyleri öyle bir itina ile
sen ne dersen kabulum der gibi
geceye şehre ve saçlarına arkamı dönerek
gözyaşlarımla kesiyorum toprağı."