bazen aklima geliyor cok sacma sapan islerle ugrasiyorum, meraklaniyorum, sorguluyorum. iste en cok bunlari dusundugum anda bu blogu kapatasim geliyor. buyudum ben diyorum buyuyunce kizlar hayal kurmazlar, bu kadar yazamazlar. ondan birak nihan diyorum ne isin var burda, koskoca kizsin, yasin aldi gidiyor gidecek sen ise birseyleri durdurma derdindesin kendi sesini cikarma derdindesin... babam diyordu bir kadinin calisicam diye kendini parcalamasi yormasi kadar ters gelen birsey yok diye... bu da oyle iste babacigim dedigi gibi, neden yoruyorum ki kendimi, neden?
karsimda bir kagit asili, uzerinde yaziyor ki; "bana dua edin karsilik vereyim"....
ve bir tanesinde de, "hayat bazen vahyin kesildigi donem gibidir"...
saat gec oldu hala uykum yok, yolculuktan yoruldum, ben galiba evcimen biriyim, uyun sureli ayriliklara dayanamiyorum.
ama yine de uyumaliyim