Bloglarda, face'te, twitter'da, orda burda gördüğüm kadarıyla anladım ki...
aynı evlerde yaşıyoruz, aynı eşyaları alıyoruz, aynı yerlere gidiyoruz, aynı fotoğrafları çekiyoruz, aynı şeyleri yiyoruz, aynı anları yaşıyoruz, aynı kitaplari okuyoruz, aynı şeyleri anlıyoruz, aynı şeyleri beğenip, aynı eleştirilerde bulunuyoruz. aynı şeyleri güzel buluyoruz, birbirimizin aynısı olmak istiyoruz...
en beteri de aynı hayalleri kuruyoruz...
bu kadar aynılık herşeyi sıradanlastırıyor...
bu kadar aynılık, insanı düşündürüyor...
bu kadar aynılık, insanı korkutuyor...
Bu kadar aynılık sıkıyor, boğuyor, bazen hayal bile kurmak istemiyor insan, çok istediğin, hayalini kurduğun şeyler bile mideni bulandırabiliyor bazen, bir kalemde silip atabilsem keşke diyorsun ama hiçbir şeyi değiştirmiyorsun, aynı şeyleri yapmaya, aynı şeyleri istemeye devam ediyorsun, ara sıra kafanın attığıyla kalıyor
aynen oyle...
anlamak cozmeye yetmiyor
aynılık çok da zararlı olmasa gerek
ben göremiyor muyum acaba bu kadar aynılık
dusunmedim degil, ayni olmanin nesi kotu olsun...
ama kotuden ziyade...herkes farkli farkli guzel..herkes farkli farkli iyi..herkes farkli farkli farkli olsun...