Blogger yasağından sonra ilk defa birşeyler yazıyorum. Ondan önce de ara vermiştim "günlükümsü" şeyler yazmaya. çünkü yaşamaktan yazmaya sıra gelmiyordu. şimdi durdum düşündüm de hani ben yazmadan duramıyordum, yaşamadığım zamanlar yazıyormuşum demek ki. bana her gün bahar ehvalindeki insan nasıl yazabilir, mutluyken nasıl kalem oynatabilir, "olası" hayaller kuruyorken nasıl döktürebilir. acı çekmeden, umutsuz hayal kurmadan yazılmaz ki! önünü gördüğün yolda yazılmaz ki! sadece yaşanılır, yaşanılır ve hissedilir. içinden yazılır. içine yazılır. kimi zaman gülücük olur kimi zaman kahkaha kimi zaman gözyaşı... ama insan yaşadığını hisseder her defasında, her defasında mutlu olmak için bir sebep arar, ve aradığı sebep; karşısındadır, bir sebep vardır, bir sebep ordadır ve bu insana yetiyordur. bir sebep olmadığında yazılır. bir sebep bulunamadığında yazılır, bir sebep kaybedildiğinde yazılır.

Neyse bu yazı faslını çok uzattık. yazmadığım zamanlarda neler olduğuna geçelim. neler olmadı ki...Esra'm gitti..geldi..kaldığı yerden devam etti...ben ona yeni sayfalar açmayı teklif ettim...o reddetti..hayaller kurdu..bozdu...ben onun için hayaller kurdum...bozdum..sonuç olarak; hayatlarımıza devam ediyoruz, ve güzel günleri bekliyoruz. zeyneb bir sürü olay yaşadı, yaşadık, kurguladık, oynadık, yönettik, yorumladık..bitirdik, başlatmadık...hüsna'cım ankara'da yeni hayat kurdu, istanbula hayalleri var, dönecek bir gün ve biz komşu olacağız..aaa en önemlisi ben yazmaz iken abim evlendi! evli ve mutlu! Allah mutluluğunu daim etsin, evini huzurla doldursun! içindeki merhameti hiç eksiltmesin! ve kendine de kendi gibi çocuklar nasip etsin, tabiki de "yengem" gibi de! iki güzel insanı buluşturdu Allah, o hesapların en güzeli yapar... ve gelelim Allah'ımın benim için yaptığı hesaba... ve beni de "buluşturdu", gördüğümde ben bu insanla evlenirim dediğim insanla, çok şükür! gördüğümde ben bu insanı "çok sevebilirim" dediğim insanla... gördüğüm de hiç konuşamadığım insanla :) gördüğümde şimdi ben kocaaa bir ömür -allah nasip ederse-yaşayacağım, yaşlanacağım insanı mı buldum dediğim insanla! onun için "hayal" kurabildiğim bir insanla! bence en önemlisi de bu, insan karşısındaki insan için, hayal kurabilmeli, oymuş gibi hayal kurmalı tabiki de, ona uygun hayal kurmalı, yoksa kendi yaşamak istediği, görmek istediği hayatı hayalleri değil. onun gibi onun için hayal kurabiliyorsa zaten iş bitmiştir... bir de insanın sevmeye istidadı olmalı. bu bir gen midir, lütuf mudur, yetenek midir, çalıştırılıp geliştirilebilir birşey midir bilmiyorum. ama ben de var bunu biliyorum!

ve şimdi ben yeni bir hayata başlıyorum. yeni düzenler kuruyorum, kurduklarımı terk ediyorum. ve ben herşeyden önce düzen de olsa kaosta olsa "huzur" istiyorum.  kaos içinde dışında düzen içinde dışında...olmak istediğim yerdeyim olmak istediğim insanla ve sen bana yaşamak istediğim hayatı  lütfet Allah'ım!

bu arada ben yazmazken kıştı hala da kış:( bu da üzüyor beni, ben ki güneşe - yakmayan- aşığım, neden bozduk Allah'ım bu dünyanın dengesini, af dilesek senden, herşeyi döndürmez misin geri? sebeplere riayet de etmek lazım tabi ama ben inanırım Allah ol derse olur!

ve bir şarkıyla bitirelim;