"Ve iz kateltüm nefsen" -ki siz bir canı katletmiştiniz-

Bir paslı kutuya koydular yüreğimi

Oysa ben yüreğimi hep avuçlarımda taşırdım

-ki şimdi; bir kızıl mıhtır

avuçlarımdaki-

Kimsenin gölgesine denk düşmezdi, şaşardım

Sıyıra sıyıra soydular gölgemi

-ki gölgem; sırtımda çarmıhtır-

Usûl buydu, duymadığım usûllerden biri

Göğün yedi kat altıydı, geceydi

Vuruldum, vuruluşum; fâili meçhûllerden biri

Başıma iki kurşun sıkıldı sessizce

Cesedim pıtıraklı bir çukura atıldı, gizlice

Namâzımı yer altında ifritler kıldı

-ki ifrit namâzı; salâsız, istikametsizdir-

Yerin yedi kat altıydı, geceydi

-ki gece;

bir kurşun kadar merhametsizdir-

Vurdular, vuruluşum; kim bilir hangi parmağa düştü

Meçhuldü fail dedim ya, sakladı yağlı zifir

Yıldızlar tutuklandı, ay tuzağa düştü

-ki hilali;

bir hırçın denizde boğdular-

Hangi dava, hangi döngü, hangi çevgendi katlim

Ben bilmedim, karım bilmedi,

hiç kimse, hattâ katilim

Kurşun değildi, cevabı yok sorulardı beynime sıkılan zehir

Dile gelen kelimeleri koğdular

-ki boşlukta bir çengele astılar kelimeleri-

Geceydi, iki can bulacaktım o gece;

-ki canlarım; o geceye doğdular-

Gök yarıldı, yer sarsıldı, ateş ocağa düştü

İki kurşun yedim, iki can yerine

-ki kurşun başımda bir yerdedir-

Bir yürekte üç can aldılar

Ben görmedim, karım görmedi, hele bebelerim

-ki bebelerin doğuşu; zaten meçhûledir-

Kesildi bağlar, kundak dürüldü öylece

Çağrıldı yer altından kubur ifritleri

Kırıldı kalem, tükendi kelam, kapandı defter

Hiç yoran olmadı, bir soran olmadı,

-ki yürekler paslı kutuya konulmuştu zaten-

Etime et vuran olmadı bir sefer

"Ve izâ kateltüm nefsen" (*)

Yasaklandım mucizelerden...

Katlime hüküm sürüldü böylece

"-ki ölüm; belirsiz,

delil; kifayetsizdir!"-

Göğün yedi kat altıydı, geceydi

-ki gece;

bir kurşun kadar merhametsizdir-

(*) Bakara Suresi, 72. Ayet'ten

ahmet tezcan