Güneşli bir öğleden sonra yaşıyorum kendi evimde, mutfağımda. börek yaptım, şimdi çay demliyorum. kendi başıma bir keyif yapacağım. televizyon açık. ortalama bir türk pembe dizisi var ekranda "unutma beni". evet itiraf ediyorum izliyorum. işte boş durma boş izle...reklam girdi. yemekteyize geçtim. yemek yaptıkları kısım hoşuma gidiyor. öteki tarafları berbat. hele konuşmaya başladıklarını kulaklarımı tıkayasım geliyor. aptallık ve görgüsüzlükte yarışıyorlar. öğrendiğim çok şey oldu. bu aralar iyice mutfağa sardım. pencereden hafif bir esinti geldi. akşama da babamlara börek yapayım diyorum. hazır annem yokken mutfaktaki hakimiyetimi son raddeye getirmek istiyorum. son raddeye getirmek istemek... oldu mu acaba bu cümle kurulumu... neyse...