.
Az kaldı. O an denecek kadar büyük bir an mı bilmiyorum. Bilmiyorum ama korkuyorum. Belki de bilmediğim için korkuyorum. Her nasılsa işte… her şey karanlık gözüküyor. Çok etkiledi beni belli, hep o küçük nihanı anar oldum. Hayatın hep iyiliklerle güzelliklerle dolu o olduğunu düşünen küçük kız… öyle olmadığını artık biliyorum. Biliyorum da ne işime yarıyor, yine de yaşayabiliyoruz, yarın öleceğini bilse bile kim ister ki bugün ölmek. Öyle bir şey işte her şey. Her şey bir şeyden ibaret.. dünya dediğin ne ki dedi bir arkadaşım bir kaza ertesi.. ademle havanın kazası..ve ardında fani bir dünya genişliği.

Dünya genişliği… gerçekten o kadar büyük mü dünya.. gidebiliyorum işte o uzaklara..uzak nasıl derim ben artık o uzaklara. Gidebilene midir uzaklık. Gidebiliyorsam neden uzaktır. Şimdi ben senden gidemiyorum sen yakın mısın bana. Anlayamıyorum.

Az kaldı gitmek vaktine. Korkuyorum. Bu kadar neden büyüdük ki. Hep yarını düşündüğümüz zamanlar neden geçti ki.. şimdi yalnız dünler var. Gidiyorum ama nereye. Her şey pasaportta yazan bir vizeyle mi belli olacak, ya uçak başka bir yere inerse benim hiç bilmediğim, bu dünyada kimsenin hiç bilmediği. Pasaportum var mı acaba oraya da. Belki de bundan korkuyorum. Pasaportumun olmadığı yerlere gitmekten…

Neye üzüldüğümü neyden korktuğumu bir anlayabilsem. Bırakıyor muyum şimdi ben her şeyi. Ne için hicret ediyorum ya da gerçekten gidiyor muyum? Bir biletle kesinleşmiş mi oldu her şey. Bir biletlik iş mi yani gideceğim inşallahtan gidiyoruma geçiş. Bir bilet atıverecek mi yani inşallahı. Neyi bırakıyorum ardımda annemi babamı kardeşimi ağabeymi arkadaşlarımı, hadi bıraktım onları çünkü biliyorum eğer dönebilirsem bir gün göreceğim bulacağım hepsini beni beklerken beni isterken beni severken. Ya sen… belki de seni kaybetme yolculuğu bu. Önce kendimi kaybedersem belki seni de kaybederim sonra yine kaybolurum ve kimse bir şey anlamaz. İki olumsuz bir olumlu eder mi?

Korkuyorum.-kapı çarptı aklım alındı- işte her şey bu adar kolaymış. Gitti aklım…ve tüm korkularım da… ama sen…

Ben o kadar büyümedim.
Gitmek kolay olan değil kim dediyse gitmek kaçmak halt etmiş. Gitmek en zor olanı.

Yine de gideceğim. Seviyorum gitmeleri. Her ne kadar bir bersam bağım varsa sana yüklediğim anlama…anlaşalım hadi o zaman bu gitme benim sana ayrılırken hediyem olsun. Ya da olmasın…

Ben yine de gideceğim. Belki merakım tüm bildiklerimin önüne geçer…

Şimdi saat sensizliğin ertesi diyor Ahmet kaya…
.
.