gecenin bir vakti sırasımıydı şimdi masal istemenin.. masallar gece uyanırlar ki..ama yine de zor benim için şimdi uydurması hem de sonu güzel istiyorsun hem. şimdi düşünüyorsun ki mesajla anlatılan masal ne kadar güzel olabilir ki, bak seni şaşırtacağım.

yine yeteneklerimi sergilemek zorunda kalıyorum, tanrım masalımın önünü aç, ve masalım beni örtsün!

kızın biri hayatı boyunca pollyanna gibi çatı katında bir odası olsun geceleri açsın penceresini gökyüzünü seyretsin istermiş. çok saf bir istekmiş bu beklentisiz karşılıksız sadece göğe olan aşkı için. daha fazlasını düşlemeden. geceden alacakları için değil geceye vermek için gözyaşlarını ve hayallerini.

masal bu ya olmuş hayali. bir odası olmuş,tek pencereli ve bol geceli.
bir gece bakar iken gökyüzüne, harfler görmüş bulutların üzerinde, şaşırmış kız, hep o dökermiş harfleri bulutlara, bu gece ise bulutlar açılmış kıza. ve bir isim görünmüş...

kız çok etkilenmiş, korkmuş ve hemen yatağına dönmüş. sabah ise dayanamış hemen koşmuş köyün bilgesine. anlatmış rüyasını. ve demiş ki bilge kaderin o isimdir ya kaderini bekle aşkı al, ya aşkı al kötü kader dolansın hayatına.

gel zaman git zaman bir genç gelmiş köyüne, masal bu ya kız gence genc kıza vurulmuş, aşk üzerine söylenebilecek ne varsa onlar söylemişler birbirlerine, ne kadar uzun bakılabilinirse sevgiliye öyle bakmış genç kıza, ne kadar utanabilirse bir bakire tüm aşkına rağmen o kadar utanmış kız.

ve genç kaderi olmak istemiş kızın, aşkı kadere dönüştürecek kadar cesur görmüş kendini. ama kızın rüyasına inancı o kadar büyükmüş ki aşkı küçük kalmış yanında, inancı aşkından çok büyük olunca reddetmiş genci. genç şaşırmış hep öyle olurmuş ya kitaplarda aşklar kaderleşirmiş her sonda, o da öyle olacak sanmış, inanmış ama anlamamış. neden reddedildiğini anlayamamış, sanmış ki dininden, müslüman olmadığından kabul etmemiş kız onu... ve sanrısıyla sayıklaya sayıklaya yola koyulmuş...bir köye varmak üzereymiş ki bir çobana rastlamış, hava sıcak mı sıcak, güneş kavurucu mu kavurucu ve aylardan ramazanmış müslümanlar için. iftarını bekleyen çobana selam verip, yanına oturmuş, başlamışlar konuşmaya. çoban oruç imiş ve aksam güneşi batmış, orucunu açmak için elmasını çıkarmış sepetinden. gencin gözü gitmiş elmaya, ki o da müslüman olmasa bile aşkının müminymiş kaç gündür kederinden ne yiyip ne içmiş..

çoban bıçağını eline aldığı gibi kesmiş ortadan elmasını. ortadan da olmamış aslında bir tarafı daha büyük kalmış ve onu vermiş gence. genç hem sevinmiş hem şaşırmış hem anlayamamış, neden bana verdin büyük kısmını sen değil misin sabahtan beri aç olan. çoban demiş ki dinimdendir. o zaman anlamış genç aşkından göremediği kızın dinini. müslüman olmuş hemen oracıkta. adını da değiştirmiş hemencecik. herşeyiyle bir müslüman olmalıymış. bir elma!

bizim pencere sevdalısı çatı katı hayranı kıza ise yol görünmüş, göç vakitleri gelmiş artık, bu kadar medenilik aşk getirmiş kıza, babası anlamış ki bedevi olmak lazım kötü olan ne varsa korunmak için.

yollara düşmüşler.

durakladıkları köyde bir ses duymuş, ilk defa duyuyormuşcasına heycanlandıran ama herşeyiyle bildiği tanıdığı bir ses işte. kaderim değilse neden tekrar çıktı karşıma ki diye düşünmüş. çünkü kızlar her rastlantıyı tanrısal bir mesaj olarak anlarlarmış.

dönmüş arkasına göz göze gelmişler gençle, demiş ki ben allah'ın abd ı oldum, senin aşkından göremediğim sendeni ben şimdi buldum.

o zaman anlamış ki kız gökte yazan o an da yere düşmüş.

kaderine razı olmakla aşkı kazanmış.

ömür boyu mutlu olmuşlar =)