yaradan beni ne ardıç ne çınar ufarak çayır
koşumun gıcırdar ölmek dilerim
bağrım kaynıyordur yüklerim ağır
sen bir düş imişsin kuşluk çağında
soluma tükürdüm rabbim gafurdur
bilesin kavuşmak yoktur islamlıkta
kavuşan kısmısı ancak gavurdur.

neden peki her şeyi bulandırıyor

 

 

 

 

Güneşli bir öğleden sonra yaşıyorum kendi evimde, mutfağımda. börek yaptım, şimdi çay demliyorum. kendi başıma bir keyif yapacağım. televizyon açık. ortalama bir türk pembe dizisi var ekranda "unutma beni". evet itiraf ediyorum izliyorum. işte boş durma boş izle...reklam girdi. yemekteyize geçtim. yemek yaptıkları kısım hoşuma gidiyor. öteki tarafları berbat. hele konuşmaya başladıklarını kulaklarımı tıkayasım geliyor. aptallık ve görgüsüzlükte yarışıyorlar. öğrendiğim çok şey oldu. bu aralar iyice mutfağa sardım. pencereden hafif bir esinti geldi. akşama da babamlara börek yapayım diyorum. hazır annem yokken mutfaktaki hakimiyetimi son raddeye getirmek istiyorum. son raddeye getirmek istemek... oldu mu acaba bu cümle kurulumu... neyse...

kolay mı hayatı bir noktada düğümlemek
duvar gözlerini daha ne kadar saklayabilir
bir sonu var bunun;herşeyin bir sonu var.
duvara asılan resim, gün gelir indirilir

yerinde tozdan bir çerçeve kalsa ne olur, kalmasa
ne olur?
istersen çıkmam dışarıya bugün;bana öyle geliyor ki,
bu odanın dışına çıksam ve kapasam ardımdan kapıyı
uçurumun kıyısında tutunduğun küçük çalı
artık seni taşımayacak
ben gitmek zorundayım biliyorsun, sen kalmak
böyle mi olmalıydı
senin hazırlığın daha bir benziyordu güz vakti
uçurtmalara
söyle bakışlarını da vererek ellerime:
gitmeyebilsek, kalabilecek miyiz?

kalbim gerçekten kırık ve eylülün ortası

yürüdüm yazmadığım şiirlere basarak

yalancı ömrün bilmem bu kaçıncı vartası

her solukta yeniden eksilerek artarak

"Eski fikirlerden çıkmış yeni fikirlere fazla girmemiş olsun."
fatma k. barbarosoğlu

acz